miłość do tego ciasta zaczęła się tak:
– chcesz pyszne brownie?
– no nie wiem, jestem na diecie… (zawahanie i czekanie aż ktoś zabije we mnie wewnętrzne wyrzuty)
– ale to zdrowe brownie…choć nie powiem Ci z czego ono jest,póki go nie zjesz !
Cisza. Boję się. Nie wiem już czy wciąż wolę zabijać te wyrzuty czy po prostu zrezygnować z tego dziwnego wypieku, wiedząc że raczej nic tu dobrego nie zjem. Waham się. Nie ufam, ale co tam..najwyżej czekoladę zliżę czubkiem języka.
Wyjadłam, wylizałam nawet ostatni okruszek i poprosiłam o drugą, większą porcję ! VICTORIA, czyli da się na diecie prosić o drugi kawałek :p

Nie wierzyłam, że istnieją ciasta, które mogę jeść bez wyrzutów sumienia. Nie wierzyłam, że ciasto z czerwonej fasoli może mi smakować i że pięć łyżek ksylitolu wystarczy by osłodzić dużą brytfankę.
I pewnie w tej słodkiej niewiedzy bym utknęła, gdyby nie moja cudowna kumpela, która potrafi pocieszyć zawsze kopniakiem w cztery litery, kubkiem gorącej kawy i ciastem z…czerwonej fasoli !
Obyśmy zostały teściowymi naszych dzieci, wtedy tak do starości mogłybyśmy tak zdrowo grzeczyć 😀

(przepis zaczerpnięty i lekko zmodyfikowany z gazetki sklepu Piotr i Paweł)